Σε εποχές δυστυχίας υπάρχει μόνο ένα φάρμακο και αυτό είναι δωρεάν. Η αντίσταση και η δημιουργία. Για αυτούς που θέλουν να ζήσουν και να βγουν από αυτήν τη φυλακή είναι η απόδραση στο μέλλον. Και υπάρχουν πολλές εστίες αντίστασης. Τα πρώτα στοιχειώδη εναλλακτικά κινήματα σε ένα αδιέξοδο πολιτικό σύστημα; Ας τα ψάξουμε. Εδώ θα σταθώ σε ένα μείζον εκδοτικό γεγονός. Πρόκειται για το κόμικς (Graphic Novel επί το ευγενέστερο) του Δημήτρη Χαντζόπουλου, σε ένα από τα πιο δύσκολα σενάρια του κόσμου. Εμμανουήλ Ροΐδης κείμενο, τουτέστιν Η Πάπισσα Ιωάννα. Πριν μπούμε, να σταθώ στην έκδοση. Είναι άρτια και γενναιόδωρη. Παρακαλώ σε χαρτί velvet 150 gr. Υπεύθυνος η Athens Review of Books. Και όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες μας, είναι το περιοδικό που σε τελική ανάλυση θέλει να κλείσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ. ΕΛΛ., αφού χρεώνεται τις ενέργειες του υπουργού της κ. Ν. Κοτζιά, απηνή διώκτη του περιοδικού, που δικαιώθηκε από αγράμματους και ανελλήνιστους δικαστές.

Το μυθιστόρημα του Ροΐδη κατατάσσεται στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η μεταφορά του σε κόμικς είχε πολλά ρίσκα. Και εδώ ο Χαντζόπουλος έκανε έναν άθλο. Εικονογράφησε μια ολόκληρη εποχή, με ήρωες που δεν έχουν χαρακτηριστικά στα πρόσωπά τους, αλλά σχήμα και η προσωπικότητά τους αναδεικνύεται από το περιβάλλον, τα ρούχα και την κίνησή τους. Και αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα παραμυθιού που βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία. Δηλαδή μια μεσαιωνική πόλη είναι ακριβώς μια μεσαιωνική πόλη. Τα αποσπάσματα του Ροΐδη, ελαφρώς πειραγμένα, αναδεικνύουν όλη την ποιητικότητά τους, που θυμίζουν προδρομικό Εμπειρίκο ή μεταγραφή βυζαντινών υμνογράφων. Πιστεύω πως αυτή η δουλειά θα βρει τη θέση της στη διεθνή παραγωγή. Και αυτή η δημιουργία μάς δίνει κουράγιο και ελπίδα.

 Απόσπασμα από το άρθρο του Περικλή Κοροβέση «Δημιουργία vs κατάθλιψη» (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 28-29 Απριλίου 2018).