σύνδεση

Μια κατάπτυστη «Αλεξιάδα» Ιμπερέ Καμάργκου, Άτιτλο, 1985, Ίδρυμα Ιμπερέ Καμάργκου, Πόρτο Αλέγκρε. Ο παλιάτσος του ακραίου λαϊκισμού αφού ταλάνισε τη χώρα πάνω από μια δεκαετία είχε το πολιτικό τέλος που του άξιζε στις 25 Ιουνίου 2023.



Σκοπεύαμε ενόψει της διαφαινόμενης συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ και του λαϊκιστή αρχηγού του να σχολιάσουμε την πτώση του με τον τρόπο του Μονταίνιου ο οποίος τι άλλο παρά μεγαλοψυχία μας διδάσκει. Διαβάζοντας ξανά το «Δειλία μήτηρ ωμότητος» (Δοκίμια[1], Β΄, 601) βλέπουμε ότι ο σοφός δοκιμιογράφος επισημαίνει πως «η ανδρεία … περιορίζεται σαν δει τον εχθρό στο έλεός της. Η μικροψυχία, όμως, … επειδή δεν κατάφερε να πάρει μέρος σε αυτή την πρώτη πράξη, βρίσκει τον ρόλο της στη δεύτερη, εκείνη της σφαγής και της αιματοχυσίας». Περιφρονεί αυτούς που «σαν τα φοβιτσιάρικα σκυλιά ξεσκίζουν και δαγκώνουν στο σπίτι μας τα τομάρια άγριων ζώων στα οποία δεν τόλμησαν να επιτεθούν στους αγρούς» όσο ήταν ζωντανά. Παρόμοιες οι συμπεριφορές του όχλου που εξοντώνει τους ηττημένους. «Καθένας [όμως] νιώθει ξεκάθαρα πως περισσότερη ευψυχία υπάρχει όταν κατατροπώνεις τον εχθρό σου παρά όταν τον αποτελειώνεις· και περισσότερη περιφρόνηση όταν τον βάζεις να φάει η μούρη του χώμα παρά όταν τον κάνεις να πεθάνει. Επιπλέον, η όρεξη για εκδίκηση βρίσκει την πλήρωσή της και ικανοποιείται καλύτερα αφού η μόνη πρόθεσή της είναι να γίνει αισθητή». Ο ηττημένος πρέπει να διδαχθεί τη μεταμέλεια.

Τώρα που συνετρίβη και έπεσε ο θρασύς και αμετανόητος λαϊκιστής, ο δόλιος, χυδαίος και απάνθρωπος «ανθρωπιστής», αφού κακούργησε εις βάρος της χώρας έως την τελευταία στιγμή, αφού την συκοφαντούσε διεθνώς μέχρι προχθές, επειδή εμείς τον πολεμήσαμε (και προσπάθησε να μας εξοντώσει η συμμορία του) έχουμε το ηθικό δικαίωμα να συνεχίσουμε να τον πολεμούμε. Όχι από μικροψυχία, αλλά για να μην ξανασηκώσει αναιδή κεφαλή, ώσπου το κόμμα των σαλταδόρων, των πάσης φύσεως τυχοδιωκτών, ακροαριστερών και ακροδεξιών παλιάτσων και παρασίτων του Δημοσίου, των δολοφόνων της Μαρφίν, των κουφοντινικών, να ξαναπάει στο 3%. Δυο βήματα από το σπίτι μου υπάρχει ακόμη γραμμένο το συριζαϊκό σύνθημα: «Μητσοτάκη γ…σαι»! Διότι ο Τσίπρας δεν έβλεπε τους άλλους σαν πολιτικούς αντιπάλους, με αντίθετες απόψεις, τους έβλεπε σαν εχθρούς και προσπαθούσε να τους εξοντώσει. Έχουμε το δικαίωμα γιατί τον πολεμήσαμε όσο ήταν πρωθυπουργός και (ανάξιος) αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιδείξαμε ευψυχία, δεν λιποψυχήσαμε, δεν υπήρξαμε σαν εκείνες τις εφημερίδες που όσο ήταν πρωθυπουργός ήταν φιλοκυβερνητικές (δεν φταίνε αν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αυτές πάντα με την κυβέρνηση είναι· και εν πάση περιπτώσει, ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί…). Δεν συμπεριφερθήκαμε σαν τον Πολλίωνα που περιγράφει ο Μονταίνι, ο οποίος «έγραψε επιτίμια κατά του Πλάνκου, αλλά περίμενε να τον δει πεθαμένο για να τα δημοσιεύσει. Ήταν σαν να βγάζεις τη γλώσσα σου σε έναν τυφλό, να λες βρισιές σε έναν κουφό και να χτυπάς έναν άνθρωπο που δεν το αισθάνεται, αντί να διακινδυνεύσεις την μνησικακία του». Και δεν τρέμουμε από τρομάρα όσο βλέπουμε αυτό το προπηλακισμένο ανθρωπάκι όρθιο στα πόδια του. Ούτε προσπαθήσαμε να το διασώσουμε και να το εμψυχώσουμε σαν αυτούς που έστηναν σκευωρίες με «αγανακτισμένους συνταγματολόγους», ή δημοσίευσαν τα έξαλλα άρθρα του ενεργούμενου που ακούει στο όνομα Μαραντζίδης.

Ο Ν. Μαραντζίδης, ολέθριος σύμβουλος (και) των εσχάτων ημερών του Τσίπρα, έγραψε ένα άρθρο «Στο επανιδείν Γενναίε Μεγάλε!»[2]. («Καλή αντάμωση στα γουναράδικα» θα έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης). Η επιχείρηση «να έχουμε [οι Συριζαίοι] διαχειρίσιμες απώλειες» στις κάλπες του Ιουνίου, σύμφωνα με τον Μαραντζίδη, ονομάστηκε «Δουνκέρκη», από το γνωστό πολεμικό επεισόδιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ας κάνουμε μια παρέκβαση, και με την ευκαιρία ας μνημονεύσουμε τον αξέχαστο φίλο και συνεργάτη μας Άρη Μπερλή ο οποίος γράφοντας για την ομώνυμη ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν περιέγραψε την επιτυχή εκκένωση της Δουνκέρκης τον Μάιο του 1940, δηλαδή «τη[ν] εσπευσμένη απομάκρυνση 400.000 Άγγλων, Γάλλων, Βέλγων και Πολωνών στρατιωτών που διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο από τα προελαύνοντα στρατεύματα της Βέρμαχτ και τις απηνείς εφορμήσεις των Στούκας. Στην επιχείρηση επιστρατεύτηκαν 40 αντιτορπιλικά, δεκάδες εμπορικά πλοία και εκατοντάδες βάρκες, γιωτ και ψαροκάικα. Και βέβαια όσες δυνάμεις διέθετε η RAF.» (ARB, τχ. 88, Οκτ. 2017).

Τώρα, τη σχέση που υποτίθεται πως έχει η «επιχείρηση Δουνκέρκη της Κουμουνδούρου» με την προσπάθεια να διασωθεί ο κύριος εκλογικός όγκος των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην «αυτοκρατορία που λέγεται ΝΔ», μόνο η κουφότητα και η διαστροφή του Μαραντζίδη, που προέβλεπε πως ο Μητσοτάκης θα έχει το τέλος του Τσαουσέσκου μπορεί να την επινοήσει.

Ωστόσο μια και βρισκόμαστε στην εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πιο επιτυχώς η επιχείρηση θα μπορούσε να ονομαστεί «Μπούνκερ», αφού ζήσαμε τις τελευταίες μέρες του απεχθούς έπους Τσίπρα. Η πρώτη διαπίστωση που (του) έκανε ο επισήμως όψιμος σύμβουλος ήταν πως «ό,τι και να γίνει είσαι τελειωμένος». (Βουλωμένο γράμμα διαβάζει ο εν λόγω τύπος). Μετά από αυτή την άκρως επιτυχημένη συνεργασία ο Μαραντζίδης έγραψε πως «ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε πολλά σκαλοπάτια στη συνείδησή του». (Μα πόσο πιο κάτω από το τελευταίο σκαλί βρίσκεται ο διαβόητος δήθεν «δημοσκόπος»;). Είπε επίσης το άτομο ότι «όποιος είδε από κοντά τον Αλέξη Τσίπρα να διεξάγει αυτήν την εκλογική καμπάνια, μπορεί να αισθάνεται τυχερός, πως είδε μια συγκλονιστική για τα ανθρώπινα μεγέθη προσπάθεια». Δηλώνει επίσης ότι «ήταν πραγματικά χαρά μου που “πολέμησα” στις γραμμές του, όσες γρατσουνιές κι αν αποκόμισα». (Γρατσουνιές, ένας ευφημισμός για τη χλεύη!).

Συνεχίζει δε ακάθεκτη η αρσενική Άννα Κομνηνή: «Αντιμετώπισε γενναία τη μοίρα του, όπως οι γενναίοι μόνο ξέρουν. Όπως όλοι οι χαρισματικοί ηγέτες, ο Αλέξης Τσίπρας συνομιλεί με την Ιστορία μέσω του ενστίκτου του. [Προφανώς συνομιλούσε στα Αγγλικά και έτσι δεν μπόρεσε να συνεννοηθεί μαζί της]. Κι η απόφασή του να αποσυρθεί από την ηγεσία του κόμματος ήταν σημάδι αυτού του ενστίκτου να αντιλαμβάνεται τη θέση του μέσα στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία». Μέσα στο ίδιο επικήδειο πόνημα ο Μαραντζίδης γράφει πως η αμοιβή του γι’ αυτή την προσφορά υπηρεσιών στον Τσίπρα θα είναι ένα βιβλίο γι’ αυτές τις 30 μέρες που ασφαλώς χαροποίησαν το Πανελλήνιο. Εδώ θέλει να μας πει ότι δεν υπήρξε «μίσθαρνος». Όμως –και για να τελειώνουμε μ’ αυτόν τον λειμώνα «επιστημονικής αρθρογραφίας»– σημειώνουμε ότι το να είναι κάποιος εθελόδουλος είναι χειρότερο από το να είναι μίσθαρνος. Γιατί στην περίπτωση αυτή κανείς δεν θα του πει: «άξιος ο μισθός σου». Στο τέλος, όμως, ο δαιμόνιος «άμισθος» στρατηγός του Τσίπρα μας αποκαλύπτει ότι τίποτε δεν τέλειωσε: «Μια συμβουλή μόνο: ας μην βιαστούν να βάλουν όλες τις λέξεις τους σε αυτόν τον αποχαιρετισμό, σε αυτόν τον πολιτικό επικήδειο, ας κρατήσουν και μερικές στην άκρη. Μπορεί –ποιος ξέρει– μια μέρα να χρειαστεί να ξαναγράψουν κάτι παρόμοιο για τον Αλέξη. Ας μην ειπωθούν όλα τώρα!», διότι πάλι με χρόνια με καιρούς ο «Αλέξης» θα επιστρέψει, και άλλα Πτωχοπροδρομικά.  

Περιμένουμε την επανεμφάνιση αυτού του «ανεξάρτητου» πουλέν στην εφημερίδα Η Καθημερινή. Από εκεί, από αυτό το μετερίζι, μαζί με την κυρία Ξ. Κουναλάκη[3] και άλλους ισόκυρους ομοίους τους θα μας τα πουν όλα… Κυρίως για τον «εγκληματία» Μητσοτάκη-Τσαουσέσκου.

Για το ποιόν του ξετσίπρωτου Μαραντζίδη διαβάστε επίσης:

«Ο Γενίτσαρος Μαραντζίδης: Ο Μητσοτάκης θα έχει την τύχη του Τσαουσέσκου»[4] και «Ο Γενίτσαρος Μαραντζίδης (Νούμερο 2). Η “Καθημερινή” διαφωνεί για την… ΣΤΑΖΙ του Μητσοτάκη».[5]


ΥΓ. «Ο Τσίπρας παραμένει τεράστιο κεφάλαιο για τη χώρα και την Αριστερά παγκοσμίως» (!). Τάδε Αχτσιόγλου έφη. Καλά που δεν μας είπε η σεμνή Συριζαία ότι ο ...Κεφάλαιος έγραψε μαζί με κάποιον Μαρξ το ομώνυμο έργο.


 

 

[1] Michel de Montaigne, Δοκίμια, Βιβλία Α΄, Β΄, Γ΄, μτφρ. Φ. Δρακονταειδής, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2022.

[2] https://tinyurl.com/3h4upbfj

[3] «Η κυβερνητική στρατηγική επετεύχθη, το πλοίο βυθίστηκε» έγραφε στις 15 Ιουνίου 2023 η θαμώνας των «Σοδόμων» (του «ναού του Πολιτισμού» κατά Ευ. Γιαννόπουλο, όπου διαπαιδαγωγήθηκε). Ναι, έγραφε αναίσχυντα ότι ήταν κυβερνητική στρατηγική να βυθιστεί το πλοίο με τους μετανάστες ανοιχτά της Πύλου! Δηλαδή ότι η Ελληνική Κυβέρνηση (Σαρμά) ήταν κυβέρνηση δολοφόνων.

[4] https://tinyurl.com/dybcpvyf

[5] https://tinyurl.com/2s3d4we7